خشونت خانگی، الگویی از رفتارهای زورگویانه است که فرد از طریق روش های مختلف آن، به کنترل شریک زندگی می پردازد. این روش ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- خشونت فیزیکی و یا تهدید به خشونت فیزیکی
- خشونت عاطفی مکرر
- خشونت و آزار جنسی
- انزوای اجتماعی پیشرونده
- محرومیت و اهمال
- آزار و اذیت و تعقیب کردن
- آزار اقتصادی
با وجود اینکه مردان هم مورد آزار و اذیت قرار میگیرند، زنان اغلب آسیب های جدی تری را متحمل می شوند. بر طبق آمارهای جهانی، از هر ۳ زن، ۱ زن توسط همسر و شریک زندگی مورد آزار و اذیت قرار می گیرد. خشونت خانگی یک معضل اجتماعی و مرتبط با سلامت عمومی، و عملی خلاف حقوق بشر می باشد که نتایج منفی را برای فرد، خانواده ها و کل اجتماع به بار می آورد. تجربه ی شخص خشونت زده از خشونت، رفتارهای کمک جویانه او و دسترسی و استفاده از خدمات اجتماعی متاثر از جایگاه اجتماعی او می باشد. جایگاه اجتماعی فرد در تقاطعی از هویت هایی که او خود را با آنها می شناسد تعریف می شود. نمونه ای از این هویت ها شامل وضعیت اجتماعی-اقتصادی، مذهب، نژاد و قومیت، جنسیت، وضعیت معلولیت، سن و وضعیت مهاجرت می باشد. به عنوان مثال زنی با معلولیت که به تازگی مهاجرت کرده است، موانع زبانی و فرهنگی و ناآشنایی با جامعه ی میزبان را تجربه می کند و از شبکه های اجتماعی کافی برخوردار نیست، آسیب پذیری بیشتری را در تجربه ی خشونت خانگی تجربه می کند و با چالش های بزرگ تری در دسترسی و استفاده از خدمات در مقایسه با زنی کانادایی و بدون معلولیت روبرو هست.
| بیشتر بدانیم: انواع خشونت | |
| انواع خشونت | نمود خشونت |
| خشونت جسمانی |
|
| خشونت عاطفی |
|
| خشونت اقتصادی |
|
| خشونت مذهبی/معنوی |
|
| تعقیب و تجسس |
|
مدل قدرت و کنترل خشونت
در قلب رفتارهای خشونت آمیز، دو عنصر کلیدی “قدرت” و “کنترل” نهفته است. خشونت ممکن است نمودهای مختلفی داشته باشد، لیکن در هر رفتار خشونت آمیزی اعمال قدرت و کنترل بر روی فرد خشونت زده آشکار است. فرد خشونت گر خود را مستحق به داشتن قدرت و کنترل بیشتر در رابطه می داند و احساس استحقاق باعث می شود به رفتارهای خشونت آمیزی دست بزند که نهایتا موجب می شود بیشترین قدرت و کنترل را در رابطه به دست بیاورد. قدرت و کنترل در گروه های فرهنگی مختلف ممکن است اشکال مختلفی داشته باشد. در زیر مدل قدرت و کنترل مهاجرین را مشاهده نمایید:
برنامه عملیاتی امنیتی
اگر خشونت خانگی را تجربه می کنید، اولین و مهمترین اقدام شما برقراری امنیت برای خود و فرزندانتان می باشد. برای انجام این مهم سوالات زیر را از خود بپرسید:
- چه برنامه ای برای محافظت از خود و فرزندانت دارم؟
- چه اقدامات امنیتی قبلا انجام داده ام؟
- کدامیک از این اقدامات مفید بوده است؟
- اقدامات ضروری جهت مراقبت از خود
لازم است شما روی کاغذ اقدامات ضروری برای برقراری امنیت را نوشته و برای خود مرور خواهید کرد و به محافظت از خود متعهد خواهید شد.
برنامه خروج اضطراری: راه های خروج اضطراری از منزل را مرور کنید مثل درها، پنجره ها، خروج از طریق زیرزمین، آسانسور، پله ها. مکان های امن خانه را بررسی کنید مثل اتاق هایی که چند راه خروجی دارند، اتاق هایی که ابزارهای آسیب زننده دارند و آنهایی که ندارند. اغلب آشپزخانه محل خطرناکی برای خشونت است چون چاقو و اشیا تیز در آنجا وجود دارد.
انتخاب مکانی امن: در صورت نیاز مکان هایی که می توانید اسکان داشته باشید مرور کنید، خانه ی دوستان و بستگانی که می توانند کمک کنند و یا هتل و پناهگاهی که می توان اسکان موقت داشته باشید. تلفن و آدرس این مکان ها را از قبل مرور کنید.
بسته ی حیاتی: مدارک و اقلامی را که بعد از ترک منزل ضروری می باشد را بررسی کنید مثل قدری اسکناس، یک دست لباس، اطلاعات بیمه، مدارک شناسایی، مدارک قانونی، کارت های اعتباری، جواهرات گرانقیمت، مدارک مربوط به جدایی و شواهد قانونی مربوط به خشونت. در صورتی که امکان پنهان کردن این بسته در منزل نیست، می توانید بعضی از این اقلام را در بانک و یا نزد یکی از دوستان به امانت بسپارید.
منابع حمایتی رسمی و غیر رسمی: اطلاعات تماس افراد و موسساتی را که در صورت شرایط اضطراری می توان با آنها تماس گرفت مرور کنید. اطلاعات تماس و شماره ی سه نفر از افرادی که می توانید به آنها مراجعه کنید را در برنامه عملیاتی قرار دهید. کلمه رمز تهیه کرده و با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا در صورت عدم امنیت بدون نیاز به مکالمه از آنها بخواهد سریع وارد عمل شوند. شماره ی تماس خط مداخله در بحران و ۹۱۱ را یک بار دیگر در تلفن خود ذخیره کرده و شماره تلفن مراکز خشونت خانگی را مرور کنید. در صورت رویارویی با خطر جدی برنامه عملیاتی را پیاده سازی کنید.
نویسنده: اسرا میلانی
بدون دیدگاه، دیدگاه خود را در زیر اضافه کنید!